مصوّر کردن داستانهای ادبی، حماسی و تغزلی برای نمایش بهتر، فضای مطلب و فهم درست موضوع، از دیرباز مورد نظر تصویرگران متون ادب پارسی بوده و هست. امروزه تصویرگری با امکانات وسیع خود از نظر ابزار گوناگون و اجرای تکنیکهای متنوع، بیان تصویری متفاوتی را به نمایش میگذارد.
در مورد افتتاح سورهها با بسمالله، باید دانست که خداوند مکرر در طی کلماتش نامی از «سوره» برده است و روی هم رفته این طور استفاده میشود که هر یک از قسمتهای کلامش که آن را به صورت قطعه جداگانهای بیان فرموده و نام «سوره» بر آن گذارده است، دارای یک نوع ارتباط و به هم پیوستگی است که میان دو «سوره» مختلف یا اجزای آنها وجود ندارد و از آنجایی که وحدت و یگانگی یک سخن بواسطه وحدت هدف و منظوری است که از آن در نظر گرفته شده، لذا هر یک از این قطعات(سورهها) قاعدتاً منظور و هدف خاصی را دنبال میکند و بنابراین ذکر «بسمالله» در طلیعه هر سورهای برای شروع در مقصود خاص آن سوره است.