هفتم تیر، یادآور فصلی است از دفترِ بیزوالِ ایثار و عشق، سالروز انفجاری که نه یک واقعه، که سرآغازِ روایتی از وفاداری و پایداری شد در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی.
در میانِ آن شعلههای ستم، نامهایی جاودانه شدند، از جمله نام بلندِ شهید رحمان استکی؛ او که نه تنها یک کارگزار، بلکه نمادی از خلوص و تعهد بود. مردی از جنسِ آرمانهای انقلاب اسلامی، از دیار سرسبز چهارمحال و بختیاری، که در آن حادثه غمانگیز، در کنار ۷۲ یارِ باوفای امام، بال در بال ملائک گشود و به کاروان شهیدان پیوست.
در سالروزِ پروازِ این کبوترِ خونینبال، دستانِ هنرمند جوانانِ حوزه هنری، در تابلویی نوین، تصویری از “میراث مردانگی” را نقش زدهاند. این طرح، تنها یک اثر هنری نیست؛ فریادِ رسای نسلهاست که یادآور میشود، راهِ روشنِ شهیدانمان هرگز فراموش نخواهد شد.
اینجا، در قلبِ این سرزمین، هر وجب از خاک، گواه رشادتهایی است که بذرهای انقلاب را آبیاری کردهاند. ما، وارثانِ این میراثِ گرانبها، پیمان میبندیم که راهِ این عزیزان، آرمانهای بلندشان و چراغِ فروزان انقلاب اسلامی را، تا ابد زنده و پویا نگاه داریم؛ و ادامه دهندهی راه سرداران و بزرگ مردانی باشیم که در زمانهی اکنون جانشان را در راه سرافرازی و سربلندی دین و میهن، فدا کردند. این میراث، این روحِ مردانگی و مقاومت، با دستان و قلم ما به نسلهای آینده نیز منتقل میشود. چون ایمان داریم که آینده، از دلِ همین رشادتها و یادبودها ساخته میشود.