مستند «بی‌بی گل»: روایتی از دلِ امید و اندوه، به بار نشست

این اثر، نه صرفاً یک روایت خطی از یک اتفاق، بلکه واکاوی هنرمندانه‌ای است از امید، تلاش و اندوه در زندگی مردمانی که در حاشیه، نبض زندگی را با تمام وجود حس می‌کنند.

اسیوند، نویسنده و کارگردان این مستند، با انتخاب سوژه‌ای بکر و روایتی صمیمانه، به لایه‌های پنهان یک دیدار اتفاقی نوری تابیده است. «بی‌بی گل»، زنی از روستای لبد بازفت، نمادی از قشری است که با امید به آینده، در پی یافتن راهی برای شنیده شدن صدایشان هستند. او، با نگارش نامه‌ای ساده و صادقانه، تلاش می‌کند تا مشکلات خود و هم‌روستایی‌هایش را به گوش رئیس‌جمهور برساند.

اسیوند در مورد شکل‌گیری این ایده و نگاه هنری خود می‌گوید: «بی‌بی گل» برای من، تنها یک نام نیست، بلکه سمبلی از امید و پیگیری است. در این مستند، تلاش کردم تا نشان دهم چگونه یک دیدار اتفاقی می‌تواند مسیر زندگی یک انسان و حتی یک روستا را تغییر دهد. دغدغه من، پرداختن به انسان‌هایی است که با وجود تمام سختی‌ها، امید خود را از دست نمی‌دهند و برای رسیدن به خواسته‌هایشان تلاش می‌کنند.

مستند «بی‌بی گل»، با بهره‌گیری از تصاویر بدیع و تدوین هوشمندانه امیرحسین شاکری، فضایی باورپذیر و ملموس را برای مخاطب ایجاد می‌کند. استفاده از نما‌های هوایی (هلی‌شات) توسط امیر حیدری، چشم‌انداز‌های بکر و دست‌نخورده منطقه بازفت را به تصویر کشیده و حامد دین‌محمدی، با قاب‌بندی‌های دقیق و نورپردازی مناسب، توانسته است احساسات و عواطف شخصیت‌های اصلی داستان را به خوبی به مخاطب منتقل کند.

اسیوند در ادامه صحبت‌هایش به بخش‌های پایانی مستند و تاثیر شهادت رئیس‌جمهور بر بی‌بی گل و اهالی روستا اشاره کرد: بعد از شهادت رئیس‌جمهور، بی‌بی گل و اهالی روستا با شنیدن این خبر به سوگ نشستند. بی‌بی گل، طبق رسوم بختیاری رخت عزا به تن کرد و به تنهایی، بنا به رسم دیرین، به دور یک تک درخت گاگریو خواند. این صحنه‌ها، اوج اندوه و وفاداری این مردم به کسی بود که به آنها امید داده بود.

«بی‌بی گل»، نه تنها یک مستند، بلکه یک تجربه بصری و شنیداری است که مخاطب را با خود به دلِ زندگی می‌برد و او را در احساسات و اندوه‌های شخصیت‌های داستان شریک می‌کند. این اثر، با نگاهی هنرمندانه و روایتی صمیمانه، به تصویر کشیده است که چگونه یک دیدار اتفاقی می‌تواند به یک خاطره ماندگار و یک اندوه عمیق تبدیل شود.

شایان ذکر است که این مستند، با همکاری تیمی حرفه‌ای و با بهره‌گیری از امکانات و حمایت‌های حوزه هنری چهارمحال و بختیاری و مرکز مستند سوره، به تولید رسیده و امید است که بتواند در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی، جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص دهد.