شهید آوینی صدای ماندگار هنر انقلاب اسلامی بود

آن گاه که به نام مبارک هنر،قلم اندیشه به تکاپو می افتد و روح مقدس خداوند در واژه های متبرکش تجلی می یابد،آمیزه ای از مشهودات عینی و کشف وشهودهای ذهنی برای ترسیم زیبایی ها،حُلول می کند؛ چرا که هنر حس دلنشین پرستش زیبایی ست،زبان مشترک جهانی ست وعبارت است از معرفت بخشی به جلوه های بی نظیرآفرینش،گاه با ابزار قلم،گاه با نوا و موسیقی و گاه با تبلور رنگ و نور و واژه...مقصد هنر کمال است وآگاهی بخشی.هنر دستمایه ی سیطره ی انسان بر طبیعت است تا مناسبات اجتماعی را به رشد وکمال برساند.دگردیسی شکل عناصر است برای تصرف وتحول در نظام آفرینش و در این اقلیم بی مرز،کودکان و نوجوانان که فرمانروایان مطلق زمان و لحظاتند بیش از دیگران و با سهمی عمیق تر، با ذهن و دستان سِحر انگیزشان برای خلق هنر و رشد ذهنی و ارتقا استعدادهای درونی شان،قدرتی جادویی و ماورایی دارند تا به کشف جهان های بی نظیر برسند.آنان با هنر، روح زندگی را در می یابند واهدافشان را شکل می دهند،هنر در مسیر زندگی خطیر وتعیین کننده ی آنها روزنه ای ست برای نمایش بودن شان و مامنی ست برای توسعه و تکامل قوه ی تخیل شان.بی شک مقوله ی هنر برای کودکان ونوجوانان،صدا پرداز و قدرت آفرین است وچه ارزشمند است آنگاه که این مقوله با الگوهای ارزشی و انسانی در هم می آمیزد تا ناب ترین شکل هنروری وهنرمندی تبلور یابد و آرمانهای والا و انسان ساز و اخلاق مدار را فراروی این نسل قرار دهد،نسلی که به واسطه ی تنهایی مدرن قرن و سیطره ی جهان های مجازی در دنیای پرهیاهو و فریبنده ی خویش دست وپا می زند و بیش از هر نسل دیگری نیازمند ارتباطات عمیق انسانی و الگو برداری از انسانهای شریف وپاکباخته ی نسل پیشین است.بی تردید هرگاه سخن از هنر، آن هم از نوع هنر متعهد و آرمانی به میان می آید ناخودآگاه نام بزرگمرد این عرصه(شهید مرتضی آوینی)ذهن را به بازی می گیرد چرا که او صدای ماندگار هنر انقلاب اسلامی بود و به آن نگاهی بدیع و متفاوت داشت؛فردی متعهد که ادبیات را شانی از شئون می دانست که انسان در آن متحقق می شود ومعتقد بود که همه ی تحولاتی که برای بشر روی می دهد خواه ناخواه در ادبیات ظهور می کند...شهیدی که برای شناخت بیشتر اندیشه و تفکرش باید آمیزه ای از شناخت انقلاب اسلامی وهنر را در هم تنید و به کار بست.